Brixton, londyńska dzielnica położona na południe od Tamizy w Dulwich, ma odrębnąhistorię sięgającą tysiąclecia wstecz. Brixistane, co oznacza „kamień Brihtsige”, tonazwa tego obszaru w XI wieku. Kamienie te służyły jako centralny punkt spotkańspołeczności. Z czasem zostało to skrócone do Brixton. Brixton było w dużej mierzerolne aż do rewolucji przemysłowej i pojawienia się kolei. Po wybudowaniu mostuVauxhall w 1816 r. Rozpoczęto pierwszą spekulowaną budowę, z rozwojem „wstęgi”wokół Acre Lane (wśród pierwszych budowli w Brixton są kościół św. Mateusza(1812), 46 Acre Lane (1808) i Przytułki Trójcy Świętej) (1824). W latach 1860-1890mała społeczność była świadkiem ogromnego przewrotu, gdy pociągi i tramwajełączyły Brixton z centrum Londynu. Electric Avenue została nazwana w 1880 roku,kiedy stała się pierwszą ulicą w regionie oświetloną elektrycznie. Duże, bogatedomy zostały zbudowane wzdłuż głównych dróg startowych do Brixton,przyciągając ludzi z klasy średniej. Na przełomie wieków na tym obszarze nastąpiłyznaczące wstrząsy społeczno-ekonomiczne, kiedy klasa średnia odeszła, by zostaćpokonanym przez ogromną liczbę ludzi z klasy robotniczej. Wiele ogromnych domówzostało przekształconych w apartamenty lub hostele, które były dość popularnewśród pracowników teatralnych z West Endu, ustanawiając silne związki Brixton zesztuką. Brixton miał najpiękniejszy kompleks handlowy na południu Londynu do 1925roku, ze sklepami detalicznymi, teatrami i barami przyciągającymi wielu gości. Wieluimigrantów z Indii Zachodnich, którzy przybyli do Wielkiej Brytanii w latachczterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku, pozostało w Brixton i od tego czasunadal wzbogacają jego dynamiczny, różnorodny i wielokulturowy charakter.
